fietsreis West-Afrika

het recentste staat bovenaan! Om te reageren op een bericht: klik op x reacties en kies dan voor de optie naam/URL (enkel naam in te vullen)

dinsdag 5 februari 2008

Peter, grand frère

'C'est ton mari ou ton grand frère?' kreeg ik dikwijls te horen. Het is altijd handig een echtgenoot bij te hebben op reis in Afrika, dus werd je maar meteen 'mon mari' gebombardeerd, maar natuurlijk was je mijn grote broer.
Voor we vertrokken had ik je gezegd schrik te hebben dat we ruzie zouden krijgen, we hebben zo vaak een verschillende mening over de dingen des levens, maar wat bleek: we waren de beste vrienden ooit. Je keek naar Afrika met grote ogen en had soms schrik, ik heb dikwijls voor je moeten zorgen. Dat is ook mijn taak hier zo ver van huis. Maar jij hebt ook voor mij gezorgd. Gelukkig ben je geïnteresseerd in zowel technische zaken als groepspsychologie, echt waar maatje, zonder jou had ik me maar half zo goed gered.
Ik liet gisteren de groep met Samson in Bobo Dioulasso om je op het vliegtuig te zetten in Ouagadougou. Nu Dirk thuis blijft bij zijn zieke vader en Andrej nog aan het bekomen is van de operatie aan zijn wijsheidstanden, heb ik ons reisprogramma een beetje aangepast. Het deed pijn deze nacht van 4 op 5 februari, normaal had ik jou uitgewuifd, maar zou ik een uur later eindelijk mijn Dirk hebben kunnen vastpakken, het mocht niet zo zijn. Maar het was een plezier je laatste dag samen alleen met jou te kunnen doorbrengen, niet helemaal zonder discussies, maar wat wil je, zo gaat dat nu eenmaal tussen broer en zus!

Veel extra foto's van jou heb ik niet meer kunnen vinden, je stond altijd al het dichtste bij m'n lens.



toch ééntje: wachtend op de bus van Bobo naar Ouaga

Nu zit ik alleen in Ouaga, zonder echtgenoot, zonder grote broer. Maar je hebt intussen al begrepen dat ik het ook gerust zonder kan stellen. Even alleen zijn doet deugd...
Maar zoals ik je gisteren voorspelde heeft Alpha, de artiest die je hielp met je bagage, zich al lang over mij ontfermd. Ik hoef het niet toe te laten, maar je weet ook dat ik altijd blij ben iemand aan mij iets te laten verdienen. Ik heb er ook nu weer een goed gevoel bij en kan het trouwens ook niet laten: vertrek straks naar Kayo en Gorom Gorom, een stukje de Burkinese Sahel in. Ik heb er geen behoefte aan hier een paar dagen uit te rusten.
Paul, Agnes, Jan, Solange en Samson komen donderdag naar hier, Andrej landt vrijdag.
Allen zullen we veel verhalen hebben om met elkaar uit te wisselen... en verschillende foto's.
Peterke, bedankt dat je erbij was!

Tine

0 reacties:

Een reactie posten

Aanmelden bij Reacties posten [Atom]

<< Homepage