En nog eens Ghana
Ondertussen dus terug naar boven aan t klimmen, onderweg naar Ghana passeren we terug door het zuidwesten, daarna door het westelijk deel van Burkina, alweer een prachtige streek volgens onze reisgenoten, ik was er de voorbije dagen niet bij want ik ging Dirk oppikken in Ouagadougou, nu staat iedereen (wij en de bus, na lekke band en kapotte schokdempers!) klaar om door te trekken naar Guinée, ons laatste 'nieuwe land', maar eerst gaan we nog eens lekker eten (heb net een stuk antiloop op), morgen over grens Burkina-Mali, overmorgen Mali-Guinée.
Dat dus voor de komende dagen, maar toch nog even terugkomen op de voorbije drie weken (aan de hand van foto's die ik eindelijk uit m'n camera kan persen.)
Onze Samson, enkele webberichten geleden bezongen, hier aan de waterval van Wli, in de buurt van Hohoe, op weg uit het droge noorden met zijn godvergeten en wereldvreemde dorpen (zie beschrijving Paul in vorig bericht) richting groene en vochtig-hete zuiden;
Waar Lake Volta terug een rivier wordt om 200 km meer zuidwaarts in de oceaan te stromen.
Het zoete water van Lake Volta
En dan: eindelijk terug aan zee. De golven beuken hier echter zo wild op de rotsen dat zwemmen een gevaarlijke zaak wordt.
Zich uitleven op het strand kan natuurlijk wel.
de beruchte burcht van Cape Coast, van waaruit duizenden Afrikanen een nieuwe bestemming kregen, richting slavernij, of richting dood.
Als we voelen dat het terug mogelijk wordt, springen Solange en ik op de fiets voor een prachtige tocht van een paar uur door heuvelachtig groen. Als we bij aankomst op de thermometer kijken schrikken we toch wel: 39°C.
Onderweg is het weer ambiance !
In Kumasi is het feest van het private schoolnet, elke school heeft zijn dansje en zijn pakje voor de optocht. De kinderen worden toegejuicht door hun leraars en ik word verplicht om veel foto's te maken.
Adjeman Kingsley, de zoon van Samson ziet z'n vader terug na een aantal jaren.
Samson, broer en schoonbroers trots met de plannen voor het nieuwe huis dat ze bouwen (met het geld waar Samson hard voor werkt in ons land)
Verder gingen we nog naar Mole National Park in het noordwesten van Ghana en zo terug naar Burkina, land van mijn dromen, maar ook het land waar ik het nieuws vernam van Roger, my man, dikke vriend, levensgids en kamergenoot voor jaren. Ik begrijp hem wel, had het alleen zo snel nog niet verwacht. Wat ik voel krijg ik voorlopig niet verwoord, maar gelukkig zijn Dirk en ik nu terug samen, Samson en Andrej waren ook goede vrienden van hem, we hebben steun aan elkaar.
Dat dus voor de komende dagen, maar toch nog even terugkomen op de voorbije drie weken (aan de hand van foto's die ik eindelijk uit m'n camera kan persen.)
Onze Samson, enkele webberichten geleden bezongen, hier aan de waterval van Wli, in de buurt van Hohoe, op weg uit het droge noorden met zijn godvergeten en wereldvreemde dorpen (zie beschrijving Paul in vorig bericht) richting groene en vochtig-hete zuiden;
Waar Lake Volta terug een rivier wordt om 200 km meer zuidwaarts in de oceaan te stromen.
Het zoete water van Lake Volta
En dan: eindelijk terug aan zee. De golven beuken hier echter zo wild op de rotsen dat zwemmen een gevaarlijke zaak wordt.
Zich uitleven op het strand kan natuurlijk wel.
de beruchte burcht van Cape Coast, van waaruit duizenden Afrikanen een nieuwe bestemming kregen, richting slavernij, of richting dood.
Als we voelen dat het terug mogelijk wordt, springen Solange en ik op de fiets voor een prachtige tocht van een paar uur door heuvelachtig groen. Als we bij aankomst op de thermometer kijken schrikken we toch wel: 39°C.
Onderweg is het weer ambiance !
In Kumasi is het feest van het private schoolnet, elke school heeft zijn dansje en zijn pakje voor de optocht. De kinderen worden toegejuicht door hun leraars en ik word verplicht om veel foto's te maken.
Adjeman Kingsley, de zoon van Samson ziet z'n vader terug na een aantal jaren.
Samson, broer en schoonbroers trots met de plannen voor het nieuwe huis dat ze bouwen (met het geld waar Samson hard voor werkt in ons land)
Verder gingen we nog naar Mole National Park in het noordwesten van Ghana en zo terug naar Burkina, land van mijn dromen, maar ook het land waar ik het nieuws vernam van Roger, my man, dikke vriend, levensgids en kamergenoot voor jaren. Ik begrijp hem wel, had het alleen zo snel nog niet verwacht. Wat ik voel krijg ik voorlopig niet verwoord, maar gelukkig zijn Dirk en ik nu terug samen, Samson en Andrej waren ook goede vrienden van hem, we hebben steun aan elkaar.
gepost door Afrika- en fietsliefhebbers | 08:49
4 reacties:
ja Tineke, ik ben toch erg jaloers als ik dit allemaal lees. Toen ik je ontmoette in mijn zeevaartschool tijd was ik de grote avonturier met mijn stoere verhalen. Ik woon nu wel in Zuid Afrika maar helaas zie ik er niet zoveel van, mijn projecten hebben mijn leven wat overspoeld. De Whisper Boat Building Academy is uitgegroeid tot een bedrijf met 10 mensen in vaste loondienst , 4 Nederlandse stagiaires en 2 permanente vrijwilligers. Wij onderwijzen momenteel 17 studenten terwijl we volgende maand 4 sloepen naar Nederland moeten sturen en een nieuwe 9 meter motor boot ontwerpen . Ondertussen werk ik nog steeds voor ECB hoewel ik sinds de nieuwe management daar helemaal geen zin meer in heb. Ik ben er dus in geslaagd om het mij in Afrika behoorlijk stresserend te maken. De bouw van onze eigen nieuwe boot vordert snel en we hopen in april-mei weer aan boord te kunnen wonen. Ik wens jou, Andrej, Samson en de anderen nog heel veel plezier met jullie tocht en tot ziens voor een Rodenbach!!
Hoi Tine,
Pasen nadert! Maartse buien bij ons, zelfs sneeuw op de Borinage, toch ook mooie dagen en veel bloesems! Het zal jullie een zorg wezen? Alleen, dat het einde van het Afrika-avontuur in zicht komt?
Het zal afkikken worden hé, ook voor mij: ik ga helemaal op in de mooie verhalen en de belevenissen, en velen met mij. Ik hoor niets dan lovende reacties van vrienden en familie.
Gelukkig kan Dirk nu ook de laatste weken met jullie meereizen, en zo de nare tijd wat vergeten.
Ikzelf heb nog altijd wat last van mijn schouder, heb nog wekelijks 3X kine en moet veel oefenen met gewichtjes. Van mennen komt voorlopig niet veel in huis, toch hopen we over een paar weken de draad weer op te nemen.
Moetje heeft haar arm gebroken na een val over een tapijtje, ze heeft nu wat extra zorg nodig.
Saskia (7 maand zwanger)moet het even rustig aan doen, uit voorzorg opdat haar kindje niet te vroeg zou komen.
Ik ben al op de paasmenu aan het denken, dan komen Bart en Mieke en Stijn en Anke op bezoek. Ik hoop jou en Dirk een paar weken later ook gezond en wel weer te kunnen ontvangen.
Hoi Tineke,
Schitterende site, prachtige foto's en boeiend reisverhaal...
Ik mis hier iemand ludieks ...maar daar kan Afrika nu van genieten.
;-)
Ik blijf meevolgen.
Groeten,
Patrick (vanop twerk)
ciao Tine,
net via Patrick je site ontdekt, wauw, wat een schitterend avontuur maak je mee!
Augustinus schreef lang geleden: 'de wereld is een boek, wie niet reist, leest maar 1 bladzijde.'
Zo te zien ben jij een heel goed (en dik) boek aan het lezen!
Ik wens je nog keiveel plezier ginderachter.
Liefs
Dirk (ook van op 't werk)
Een reactie posten
Aanmelden bij Reacties posten [Atom]
<< Homepage