naar Ghana

Ik haal Andrej op van de luchthaven en ondanks een dikke kaak en pijnlijke kiezen maakt hij er direct het beste van. Om drie uur s nachts een welkomstceremonie door Alpha's muziekgroep ondergaan, geen probleem, tot vijf uur pintelieren en daarna tot s morgens wakker liggen van mijn gehoest, geen probleem.

Goed uitgerust dus, vertrekken we zuidwaarts. Het dierenpark ter hoogte van Po laten we voor wat het is, niet overdrijven, de meesten hebben nu al olifanten gezien en in Ghana krijgen we ongetwijfeld nog de kans. We trekken naar Tiebele, een dorp in de streek van de Kassena of Gourounsi, waar de zgn. 'modderarchitectuur' het beste bewaard bleef. Het woord modder slaat op de karaktervolle tekens die worden aangebracht op de muren van de mooie huisjes. Veel van die huisjes zijn vorig jaar echter letterlijk tot modder herschapen tijdens de overstromingen. Dorpelingen onderweg vertellen ons triest het verhaal van hun verlies en het gebrek aan middelen om het terug op te bouwen. Om mn geweten te sussen, bel ik Alpha om te zeggen dat hij als Gourounsi moet komen helpen. Hij belooft me na te denken over een oplossing.

De fietsrit op zich is prachtig, aan beide kanten van de weg hoge oude bomen, mooie huizen links en rechts, knappe mensen met koddige vlechtjes. Een goede pint en de laatste boodschappen in Burkina, daarna naar Ghana.

We eten Djoloffrijst terwijl ik wacht tot de douna klaar is met hun middagpauze. Om half 3 tref ik een douanier aan met een bord eten op zn bureau. Nu komt de kat op de koord, ik heb geen carnet de passage. Ik besluit me geen zorgen te maken en glimlach nr2 op te zetten. Ik krijg zomaar een laissez passer voor 14 dagen en moet niets betalen. Gisteren is echter de kat van de koord gevallen, want heb de hele namiddag doorgebracht onderweg naar, van en bij de douane van Ho om het euvel recht te zetten. Er uiteindelijk nog vrij goedkoop vanaf gekomen. De rit zelf was ondanks het laffe weer hier ook best te doen, ik kon me nog eens uitleven achter het stuur en door wat een landschap! Na al dat stof in het noorden is het goed om overal zoveel groen te zien. Samson was eerst verbaasd over de staat van de wegen in het noorden en nu over het feit dat er zo'n mooie streek bestaat in Ghana.
En de Ghanazen zijn lief, we konden ons niet verstaanbaar maken in de dorpjes waar we de voorbije nachten kampeerden, en dat zorgde soms voor grappige situaties, maar we voelden ons welkom.

Gisterenavond voelde ik me een beetje belaagd, maar dat kwam vooral door het gebrek aan licht denk ik. Bij klaarlichte dag in Hohoe en zonder regelhaast is het hier paradijselijk. Ik zal nu maar snel de anderen gaan zoeken, die deze morgen naar een nog meer paradijselijke plaats zijn gefietst: de watervallen van Wli,
de hoogste waterval aan de hoogste berg van Ghana.

En mijn cameraprobleem, tja, ondanks de vriendelijke hulp van de mensen hier is het toch niet opgelost. Nog enkele dagen geduld voor foto's...