West-Afrika door de lens van Solange

21 maart, begin van de lente in Europa, we zitten na dagen in de auto met vrij extreme temperaturen in het noorden van Guinée en het zuiden van Sénégal nog even aan zee in Kafountine. Eindelijk een frisse bries!
Bijna tijd om afscheid te nemen van de laatste reisgenoten.
Eerst waren er André en Mie van wie we al afscheid moesten nemen nog voor het vertrek, omdat Mie geveld werd door meningitis. Een spijtige zaak, we hadden hen er heel graag bij gehad.
Paul, Agnes en Jan waren bij ons tot Conakry: sympathieke jong gepensioneerden, die zich wonderwel aanpasten aan het hectische van reizen door Afrika met bus en fiets. Ik kreeg intussen een berichtje dat ze goed zijn aangekomen, blij om hun familie terug te zien en vol fantastisch herinneringen aan Afrika.
Wellicht zullen er ook minder plezante bij zijn, maar hoe kan het anders als je zolang van huis bent en te maken krijgt met oncomfortabele reisomstandigheden, hoge temperaturen, oververmoeidheid, problemen met bankautomaten, kleine kantjes van reisgenoten.
Maar hun karakter kennende zullen vooral de positieve ervaringen blijven hangen.

Andrej ging ook weg in Conakry. Toffe, trouwe vriend met dezelfde passie voor Afrika. Ook al had hij vaak last van zijn kaak, van vliegenbeten en van de darmen, hij bleef grappig en onverstoorbaar positief als altijd. Laat ons samen verder dromen!

Solange vertrekt overmorgenavond om op Pasen thuis te komen.
Ze kwam erbij in Saint-Louis, een leuke aanwinst, werkertje die van 's morgens vroeg in de weer was om koffie te zetten en ontbijt klaar te maken, de bus schoon te vegen, af te wassen, enz.. Onafhankelijk, maar verloor zelden haar geduld met anderen. Er was er ééntje die heel hard naar haar opkeek, dus wie weet heeft deze reis nog wel een leuk gevolg voor haar...